پروتئینوری به وجود پروتئین و یا به مقادیر غیر طبیعی و بالای پروتئین در نمونه ادرار گفته می شود. به صورت طبیعی در زمان تشکیل ادرار در کلیه ها، مواد زائد از خون فیلتر شده و ترکیبات مورد نیاز بدن مانند پروتئین به بدن بازگردانده می شوند. در برخی از بیماری ها و شرایط خاص، پروتئین از فیلتر کلیه ها عبور کرده و منجر به افزایش سطح پروتئین در ادرار می شود.
شناسایی پروتئین در ادرار همراه با بررسی رسوب ادراری به طریق ماکروسکوپی و میکروسکوپی، اساس تشخیص افتراقی بیماری های کلیوی است.
از آنجایی که آلبومین به علت اندازه کوچکش، بسیار سریعتر از گلبولین تصفیه می شود، معمولا در شرایط پاتولوژیک جزء غالب پروتئین ، آلبومین است و در این حالت اصطلاح آلبومینوری مترادف با پروتئینوری است. به طور طبیعی گلومرول ها از عبور پروتئین ها از خون به فیلتر گلومرولی جلوگیری می کنند، بنابراین حضور مداوم پروتئین در ادرار یک علامت منحصر به فرد بیماری کلیوی است و اگر بیش از مقدارtrace در ادرار یافت شود، بررسی پروتئین ادرار 24 ساعته لازم خواهد بود.
- کاربرد های بالینی:
بیماری هایی که از اندازه گیری پروتئین ادرار جهت تشخیص استفاده می گردد، می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- ارزیابی پروتئینوری
- ارزیابی بیماری های کلیوی، SLE، آمیلوئیدوز
- بررسی سایر بیماری های کلیوی مانند هایپرتانسیون، گلومرولونفریت، سندروم گودپاسچر ، بیماری های کلاژن، کرایوکلوبولینمی، پره اکلامپسی، سمیت کلیوی داروها، واکنش های ازدیاد حساسیت، واکنش های آلرژیک و ضایعات توبولی کلیوی
- بررسی میلوم مولتیپل و ماکروگلوبولینمی والدین اشتروم
- ارزیابی هایپوپروتئینمی
- پروتئینوری های توبولی از جمله بیماری های ویلسون و سندروم فانکونی
- عوامل مداخله گر:
مصرف استامینوفن، آمینوگلیکوزیدها ،آمفوتریپسین B، کاپتوپریل، داروهای ضدالتهابی استروئیدی، باعث افزایش سطح پروتئین ادرار می شود. افزایش کاذب سطح پروتئین ادرار، ممکن است به دلیل آلودگی ادرار با خون قاعدگی، ترشحات پروستات یا منی مشاهده گردد. ورزش سنگین و دوره قاعدگی در خانم ها نیز افزایش دهنده پروتئین در ادرار می باشد. مصرف داروی ایندومتاسین باعث کاهش پروتئین ادرار شده و ادرار رقیق ممکن است به نتایج منفی کاذب منجر گردد.
دلتا درمان
