بندیکت یکی از معرف های بیوشیمی است که برای تشخیص وجود قند های احیاکننده به کار میرود. قند های احیاکننده، شامل همه‌ی منوساکاریدها و بسیاری از دی ساکاریدها مثل لاکتوز و مالتوز می‌باشد. این معرف، یک ترکیب شیمیایی و مخلوطی پیچیده از کربنات سدیم ، سدیم سیترات و مس (II) سولفات پنتاهیدرات است.
معرف بندیکت یک محلول مایل به آبی از مس می باشد که به منظور تشخیص وجود قندهای احیا کننده استفاده می شود:
آلدئیدها، آلفا-هیدروکسی-کتون ها و نیم دانه ها. توسط استنلی آر. بندیکت (1884-1936) توسعه داده شد و قندهای آلفا-هیدروکسی-کتون با داشتن یک گروه هیدروکسیل در مجاورت کتون مشخص می شود. همیکتال ترکیبی است که از اضافه کردن الکل به آلدئید یا کتون حاصل می شود. معرف بندیکت با تمام این قندهای کاهش دهنده واکنش بی رویه ای نشان می دهد.
ایده آل گستر
